Ik zou kunnen zeggen dat ik een boerenzoon ben, een projectleider, een danser, een wereldburger, opa, klankenmaker, lezer, zanger, vriend van, mens van vlees en bloed, en zo haast een oneindig aantal kwalificaties of persoonlijkheden.
De vraag is of deze kwalificaties de essentie van wie ik ben weergeven, of dat dit meer de uiterlijke vormen zijn? Ik heb eerder het idee dat al die persoonlijkheden, in de realiteit waarin we hier en nu leven, tot uiting komen in de tijd en ruimte die geboden wordt in de essentie van wie ik ben. En deze essentie, die we allen zijn, wil ik benoemen als Liefde, Licht, Stilte, Oneindigheid; mijn eigen Bronverbinding; niet geboren, onsterfelijk.
Is het belangrijk om dit onderscheid te maken? Zo voelt het wel steeds meer voor mij. Het voelt alsof we een verschuiving aan het maken zijn naar een nieuwe wereld, niet wetende wat er gaat komen omdat het ook niet iets vaststaands zal zijn, maar bewegend/ vloeibaar. Wel steeds meer van belang om vanuit mijn essentie te leven, waarbij mijn leidraad minder mijn persoonlijkheidskenmerken zijn, maar meer wat ik vanuit mijn essentie ben; me niet laten beperken door wat een ander van me vindt en me kent, maar te durven handelen naar wat ten diepste nodig is en klopt. En daarin te kunnen genieten van het leven.
Bij het spelen van de klankbelevingsconcerten en klanksessies ervaar ik een Eén-zijn met de klanken, onbegrensd, verbonden, stromend, zonder vaststaand doel, open, stilte, vibratie, lichtheid. Ik vertrouw erop dat de klanken bij de deelnemers mogen worden ontvangen via ieders eigen bronverbinding, en dat die ontvangst kan leiden tot een wezenlijke beleving op alle niveaus; fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel. Ik zet niet echt een intentie, maar beleef meer een vertrouwen dat het klankconcert met mij, en met de deelnemers, geboren mag worden. Hierin ontstaat een ontmoeting in het moment, met de klanken, en uiteindelijk met de innerlijke stilte in ieders zelf.